In 2010 kwamen we na vele jaren weer thuis.

Dit was het jaar, waar we hadden besloten weer terug te keren, naar de basis. Het huis N1, van eind jaren '80, begin '90 waren we dus hier altijd te vinden. Tot dat er een moment zich voordeed, dat de huisjes altijd bezet waren, door onze nieuwe ingezetenen van de Unie.
Natuurlijk hadden we daar geen interesse in, maar we moesten uitwijken naar een ander huisje op het park. Gelukkig was het nu eindelijk dat we terug konden keren. We voelden ons eindelijk weer echt thuis. Zij waren er wellicht verantwoordelijk voor dat het tegenwoordig huisje 165 wordt genoemd.

Opvallend was dan ook dat de omgeving wel wat veranderd was en zelfs geen vis te "zien". Veel meer begroeiing aan de waterkant. Dat viel dan ook erg tegen. Gelukkig had de voorzitter, de nodig spullen bij zich, om daar wat aan te doen. In het foto's overzicht hebben we dan ook enkele foto's van hoe het was (we hielden het bij, denken we dan) en hoe het nu is.

Zo was het halverweg jaren '80. Wat een ruimte, wat een uitzicht. We vingen de grootste.

We hadden de ruimte. Geen snoeiwerk. Wat een rust

In 2010 moesten we ruimte maken. De secretaris en vice-voorzitter konden niet meer naast elkaar zitten.

Gelukkig had de voorzitter dit jaar de juiste spullen voor het snoeiwerk bij zich. We kunnen niet meer zonder.

We zijn weer thuis.