De toespraak.

 Arcen, juni 2016

Beste leden, 

Het is een heugdelijk feit dat wij na 30 jaar nog steeds op park Klein Vink in Arcen bijéén komen.

De voorzitter wil even een korte terugblik geven zo door de jaren heen. Ik zal het niet te lang houden omdat sommige leden dit geduld waarschijnlijk niet kunnen opbrengen.

In het verleden zo rond begin jaren 90, dat wij hier op groepsvakantie kwamen met bewoners van Huize Ursula en uiteraard waren hier ook enige zusters bij aanwezig, je kunt spreken van een bijzondere tijd, niet dat wij hier alleen op het park waren er waren meer instellingen die hier vakantie genoten, en natuurlijk ook onder bezielde leiding van zusters in de zorg, wat wij ook wel als prettig en bezienswaardig mochten aanschouwen

De daarop volgende jaren kwamen wij hier ook bijéén.

Wat te denken over een dubbeldekkerbus uit Engeland en tot onze verbazing, jawel zusters nog in uniform dat waren nog eens tijden.

In 1986 kwam het idee om vis club het Werploodje op te richten zodat de toekomstige jaren verzekerd waren van een reünie van de broeders uit Nieuwveen.

Er werd een reglement opgesteld, daarin staat duidelijk alleen voor mannelijke leden met uitzondering van een bezoek van onze ex-zuster uit het Hoge Noorden.

Hoofd facilitair wordt altijd op gehaald bij NS station Venray en dan het laatste stukje naar ons eindbestemming in Arcen. De weg er naar toe brengt ons altijd in beroering want het tweede huis van Hoofd Facilitair komt dan in zicht, een waar genot dit te mogen aanschouwen, een ware culturele beleving.

Bij de eerste dag van aankomst op het park moest enige lid even communiceren met het thuisfront, wat toen nog niet zo eenvoudig was en mobiel telefoonverkeer niet voorhanden was. Gelukkig was de vice-voorzitter in het bezit van een aardig wagentje met autotelefoon, dit apparaat had veel weg van een veld telefoon uit de 2^e Wereld Oorlog of men moest naar de telefooncel bij de receptie, dit verliep ook niet altijd zo soepel alleen de weg er naar toe al ging met horten en stoten. En éénmaal gearriveerd in de telefooncel moet er uiteindelijk gebeld worden, gelukkig stond dit glazen hokje stevig in de grond verankerd.

Onze bungalow N1 was ons onderkomen, klein maar fijn.

De boodschappen worden altijd gedaan in de plaatselijke supermarkt en met het nadrukkelijk verzoek klasse A. wat niet voor een enkeling helemaal duidelijk is.

Uiteraard werd er een beker aangeschaft, van eenvoudig formaat en vormgeving, en een ieder die de nodige centimeters bij elkaar hengelde, mocht dan de klein nood mee huiswaarts nemen.

Hoofd Facilitair was er als de kippen bij, met potlood en papier, om de centimeters dit ter plekke te noteren en o jee als er iets van lengte werd bij gesmokkeld.

We hebben ’s-nacht een keer bezoek gehad van de parkwachter, hij kwam met zijn fietsje met de mededeling dat na zonsondergang niet meer gevist mag worden, dus de hengels even binnen. Nou voordat zijn fietswiel de eerste omwenteling had gemaakt lagen de hengels al weer uit.

Het gebeurde ook wel dat we s’-avonds even naar de disco gingen en ach ja, wij waren ook nog wat jonger. De disco was in een voormalige stal van het Klooster op het terrein.

Een avond bezoek aan de camping op het park, deze had een omheining van prikkeldraad dit verliep ook niet altijd soepeltjes en door omstandigheden ook wel eens achtervolgd door een groen busje van de parkwacht, de reden dat laten we maar achterwegen.

Het diner werd altijd gehouden in het restaurant, aldaar onder toeziend ook van de restaurant manager Theo, hij was op de hoogte van ons genootschap en uitvoorzorg werden we wel op een veilige plek geïnstalleerd en soms met een kamerscherm ter privacy, je kan beter zeggen tegen bescherming van de overige gasten.

Er vond dan tevens een evaluatie plaats door de vicevoorzitter tot vermaak van een ieder, dit hoort de laatste jaren dan ook tot het verleden.

Wat te denken over de Volvo passie van de vicevoorzitter. Dit ontaardde nog net niet in een knokpartij, want de vicevoorzitter dacht een zielsverwant te hebben gevonden in het plaatselijk café, maar die vent dacht hier toch anders over!

De plaatselijke videotheek werd ook altijd op vrijdag middag op ons bezoek vereerd, dit gaf ook wel eens de nodige discussies van wat wel en wat niet. (Nu vergane glorie)

De zaterdagmiddag stond en staat nog steeds in het teken van een bezoek aan Hertog-Jan, en wat een genot al daar het lekkere bier en de ongelofelijke hoeveelheid balletjes in pittige saus. De aardige juffrouw van de bediening wist en weet dat ze spoedig weer langs moest komen om het zelfde recept te noteren, dit had geen aankondiging nodig!

De vijver werd ontdaan van takken en verdere obstakels door de vicevoorzitter, zodat de voorzitter zich enkel hoeft te concentreren op zijn hengels.

De secretaris en de vicevoorzitter geraakten nog al eens in conflict wat ontaardde in een ware veldslag, lijnen over elkaar heen en dat soort stampij, maar ja ze zoeken elkaar op en dat vraagt dan om moeilijkheden. In het verleden vloog er ook wel eens een stoel in het rond, dat waren nog van die schattige groene stoeltjes.

Ja, en dan de zondagmiddag wanneer de vicevoorzitter de kosten gaat berekenen en dan ook de bonnen worden ingeleverd. Ach, er zit altijd wel wat tussen van duistere aard, deze worden dan met een zachtaardig gebaar of met geweld van tafel verwijderd.

De voorzitter wil eindigen met dank aan inzet en gezelligheid van de afgelopen jaren en dat we deze traditie nog wat jaren mogen beleven, hoewel er bij enkele leden wat barsten en scheurtjes zijn ontstaan.

De Voorzitter.

30 jaar jubileum vis club het Werploodje.

 

De voorzitter had er aandacht voor.

Conclusie van de voorzitter was dan ook, dat door de leeftijd van enkele leden, er wat barsten en scheurtjes ontstaan de afgelopen jaren.